Aliağa, Gastronomi ve yeme içme kültürü açısından büyük bir zenginlik ve çeşitliliğe sahiptir. 

Yabani- Şifalı Otlar:

Aliağa ve köyleri, Doğada kendiliğinden yetişen ve sebze olarak yenebilen, şifalı otlar yönünden çok zengindir. Bu otlar, Aliağa mutfağında çok önemli yer tutar. Bazılarının tıbbi özellikleri öne çıkarken diğerleri yemeklere aroma katar. Aliağa’da Cumartesi günleri kurulan Halk Pazarında bu otlar satışa sunulmaktadır. Aliağa yöresinde doğada bolca yetişen ve tüketilen ot çeşitlerinden en çok tercih edilenler şöyledir:

Tatlı Sarmaşık, Pazı, Gerdeme (Yabani Tere), Çoban Çantası (Horozibiği), Sirken,  Hindiba (Radika), Tatlı Günek, Tarhana Otu, Deve Tabanı, İğnelik (Leylek Gagası), Katır Tırnağı, Yabani Marul (Sütotu), Ebegümeci (Develik, Gömeç), Su Teresi, Alan Maydonozu (Kazayağı), Deli Kenger (Akkız), Sarıbacı, Gelincik (Arpacık, Börekotu), Menengiç (Çitlenbik), Yabani Bezelye, Sinirotu, Sivri Sinirotu, Semiz otu, Katırnalı (Basurotu), Turp Otu, Kuzu Kulağı (Ekşi Kulak), Labada (Efelek, Dağ pazısı), Deniz Börülcesi (Tuzlu ot), Deniz Fasulyesi (Soda otu), Kişkiş (Leylek otu), Şevket-i Bostan (Güzelhisar Dikeni, Akkız, Sütlü Diken), Teke Sakalı, İsmencik (Kıyışayık), Kenger Otu, Tatlı Hardal (Ak Hardal), Deli Hardal, Baldıran (Yabani Kereviz), Köpek Üzümü, Eşek Helvası (Sütleyen, Çoban Düdüğü), Helvacık (Kuzu Gevreği), Kuş Yüreği (Kuş otu), Acı Sarmaşık (Acı Filiz), Kara Hindiba (Acı Karavık), Göbek otu, Isırgan (Dalagan), Çiriş otu,        

Şevket-i Bostan Yemeği:

Şevket-i bostan Girit mutfağı kökenli, Aliağa’da çok yapılan yöre ile özdeşleşmiş çok lezzetli bir yemektir. Aliağa’da adalardan ve balkan coğrafyasından gelen göçmenler tarafından yapılmaya başlanmıştır. Çeşitli yörelerde Kenger dikeni, Akdiken, Sarıcakız, Akkız da denilen Şevketi bostan otu ayıklaması oldukça zahmetli, doğada kendiliğinden yetişen son derece şifalı, lezzetli yabani bir ottur. Dikenli yapraklarını ve odunsu kalın köklerini temizlemek oldukça zordur. Pazarlarda genellikle temizlenmiş olarak leğenlerde suyun içinde satılmaktadır. Doğada dağda bayırda, tarla yollarının kenarları gibi yerlerde çıkar. Yemeklerde dikenlerinden temizlenmiş dalları ile dış kabukları soyularak temizlenmiş kökleri kullanılır.

Deniz Ürünleri:

Aliağa, 1970’li yıllara kadar İzmir’in balık yenebilecek ilk akla gelen sayfiye yeriydi. Özellikle balıkçı barınağının bulunduğu İskele’de bulunan mekânlar, İzmir’den günü birlik gelen misafirlere denizden henüz tutulmuş birbirinden lezzetli balıkları sunardı. 1970’li yıllardan sonra Aliağa sanayileşmeyle birlikte küçük sayfiye kasabası hızla büyüdü. Ancak Aliağa Balıkçı Barınağında ve kent çarşısında günümüzde de taptaze balık yenebilecek mekânlar mevcut. Aliağa’lı balıkçılar, ağlarına takılan balıkları ilçenin restoranlarında, balık satıcılarında ve balık pişiricilerinde müdavimlerine sunuyor. İZBAN’ı kullanarak İzmir’den ekonomik ve rahat bir ulaşımla, ya da özel aracınızla ilçeye ulaşarak, ailenizle birlikte Aliağa’da bütçenize uygun, birbirinden lezzetli deniz ürünlerini tadabilirsiniz.

Şakran Usulü Fırında Mercan:

Zeytinyağıyla ünlenen Şakran’da yemeklerde zeytinyağından vazgeçilmez. Şakran usulü Fırında mercan ise bu yöreye has bir lezzeti ortaya çıkarır. Pulları kazınan ve iyice temizlenen mercan balığı iyice temizlenir. İçine iki adet defneyaprağı ve karabiberler konur. Yeşil biberler ortadan ikiye kesilir. Domates ve soğan ise halkalar halinde doğranır. Zeytinyağlı malzemelerin yarısını tepsinin tabanına diğer yarısı ise balığın üstüne yerleştirilir. Zeytinyağı balığın üstünde gezdirilir. Son olarak tuz da eklenip, yağlı kağıtla kapatılan tepsi önceden 180 dereceye getirilen fırında 40 dakika pişirilir.

Zeytinyağı:

Aliağa’da Zeytincilik önemli bir tarımsal faaliyet alanıdır. “Şakran Zeytini” çok sevilen bir zeytin türüdür. Bu türe, Edremit Yağlık, Şakran, Midilli, Ada zeytini isimleri de verilir. “Ayvalık” türü zeytin olarak tescil edilmiştir. Aliağa’da “Memeli” zeytin türü de yetiştirilmektedir. Aliağa’da yetiştirilen zeytinlerden kaliteli ve lezzetli zeytinyağı üretilmektedir. Yağı kimyasal ve duyusal özellikleri yönünden birinci sırada yer alır. Bölgesinde yağlık olarak değerlendirilir. İyi bakım şartlarında kuvvetli gelişir, Meyve orta büyüklükte, Orta derecede periyodisite gösterir, Mekanik hasada uygun yapıya sahip, Verimi iyi, Kendine verimli, Soğuğa kısmen dayanıklıdır, Çelikle çoğaltılır. Aliağa ve Şakran yöresinde üretilen zeytinlerden elde edilen Zeytinyağı damaklarda unutulmayacak tatlar bırakır.

Nar ve Nar ekşisi:

Aliağa’nın 250 haneli Çıtak köyü (Mahallesi), kaliteli Nar üretimi ve Nar ekşisiyle tanınmaktadır. Dumanlıdağ’a sırtını dayamış, yemyeşil bir köy olan Çıtak’ta her evin bahçesinde, tarlalarda Nar ağaçları görülür. Nar’ı ve Nar ekşisi ile çevrede bilinmekte olan Çıtak’ta üretim evlerde, ailelerin ihtiyacına kadar yapılmakta olup, köylüler tarafından çevre pazarlarda Nar ve Nar ekşisi satışı yapılmaktadır.

Köyün kadınları tarafından yapımı sürdürülen geleneksel nar ekşisi, Çıtak’ın ve dolayısıyla Aliağa’nın özgün değerlerinden biridir. Köy içerisinde tamamen doğal koşullarda organik olarak yetiştirilen narlardan toplanılarak yapılan nar ekşilerinin önce taneleri çıkartılır. Sonrasında suyu sıkılarak kaynatılan narlardan, Çıtak’ın meşhur nar ekşisi elde edilir. Nar ekşisi üretimi için herhangi bir imalathane bulunmamaktadır.

Pita Böreği:

Aliağa’nın Boşnak vatandaşların yoğun olarak yaşadığı Çakmaklı Köyü’nde (Mahallesi) yapılan börek. Boşnak Böreği olarak da anılır. Basit gibi görünse de, el mahareti isteyen bir börektir. Yapılışı miras gibi nesilden nesile aktarılan bir gelenektir. Börek, Genellikle ekşimik denilen lor türevi bir peynirle ya da ıspanaklı, patatesli kabaklı harçlarla hazırlanır.

Keşkek:

Anadolu’nun pek çok yerinde, yörelere göre yapımı farklılıklar gösteren Geleneksel Keşkek yemeği yarma buğday ve etten yapılır. Aliağa’nın başta Güzelhisar Köyü (Mahallesi) olmak üzere köylerinde yaygın olarak bilinir. Genellikle düğün, bayram, Asker uğurlamaları ve etkinliklerde yapılır. Aliağa’da Köy Düğünlerinin vazgeçilmez yemeğidir.  

Bir gün önce ıslatılan buğday, bir gün sonra sabahtan kazanlar içinde kaynatılmaya başlanır. Kaynatılan buğdaylar ve etler büyük kazanlar içine alınıp tokmaklar yardımıyla kazanın içine vurarak malzemenin iyice erimesi sağlanır. Bu işleme keşkek dövmek denilir. Geleneksel olarak düğün aşçıları tarafından hep birlikte imece usulü ile yapılır. Yorucu bir iş olan keşkek dövme işlemi sonucu etler ve buğday eriyerek özdeşleşir. Et, tahıllarla iç içe geçmiş, neredeyse tamamen yemeğin içinde erimiş durumdadır. Ne kadar uzun süre ve kuvvetle dövülürse o kadar iyi olduğu söylenir.